De huizenjacht (het hele verhaal)

Huizenjacht 2.0

Ik ben met dit blog en de website begonnen om andere mensen te inspireren in het bewandelen van de weg naar een vrijer lever. Verhuizen van de Randstad naar het platteland is voor ons de eerste stap richting dat vrijere leven. Onze overwaarde uit onze huidige woning willen wij gebruiken om dat vrijere leven te creëren. Op het moment van schrijven (26 mei 2021) zijn wij net 1,5 maand gestart met de huizenjacht. In mijn eerdere blogs heb ik weinig beschreven over hoe de jacht tot dan toe verliep. Dit omdat ik nogal bijgelovig ben en ik altijd het idee heb dat het ongeluk brengt wanneer andere mensen weten wat je aan het doen bent. Noem het gek, want dat is het waarschijnlijk ook. Maar ook erg hardnekkig en lukt het mij nog niet om van deze overtuiging af te komen. En daarbij dacht ik ook dat dit stuk van ons verhaal niet veel interesse zou wekken bij anderen. Dat blijkt niet zo te zijn. Naar aanleiding van vragen over de huizenjacht en dat deze kant van het verhaal toch wel gemist wordt in mijn blog, werk ik alles wat wij intussen meegemaakt hebben met terugwerkende kracht bij. Ik blijf dit dus met terugwerkende kracht doen en het zal dus nooit helemaal up to date zijn, maar als wij een huis hebben zal het snel te lezen zijn. 

26 april 2021

Inmiddels werkt Ivo al 3,5 week bij zijn huidige werkgever. Zijn proefperiode zit er bijna op. De huizenjacht kan bijna beginnen, want pas na de proefperiode van een maand kan er een hypotheek aangevraagd worden. Vaak krijg ik de vraag of wij al aan het kijken zijn naar huizen. Nee, dat zijn wij nog niet. Ik ben namelijk nogal snel geneigd om al via het plaatje op funda.nl verliefd te worden op een huis. Dat is niet handig gezien de huizen echt als warme broodjes verkocht worden en omdat wij nog niet kunnen handelen. We gaan dus pas kijken als wij ook werkelijk kunnen handelen. Die tijd is dus aangebroken. Aankomende week hebben de meiden meivakantie en vertoeven wij een weekje in Markelo (in het chaletje van mijn vader). Ik zou mijzelf niet zijn als ik de week niet gelijk volgestopt zou hebben met bezichtigingen. Deze week willen wij gebruiken om te oriënteren. Wat staat er te koop? Hoe snel gaat de markt? Welk stad of dorp past bij ons. Het lijkt ons goed om wat makelaars te spreken en meer te ontdekken. Een drukke vakantie dus.

Blog 29 april 2021

Vandaag is onze makelaar weer langs geweest. De laatste keer was in oktober 2020. Ik weet niet wat ik moet verwachten, maar volgens de laatste nieuwsberichten zijn de huizenprijzen alleen maar gestegen. In oktober vond ik het al van de zotte wat zouden kunnen krijgen voor het huis, dus ik ben zeer benieuwd wat de makelaar te melden heeft. Ivo neemt ook deel aan het gesprek via whatsapp beeldbellen. Doordeweeks zit hij al in het chaletje van mijn vader in Markelo omdat dat dichterbij zijn werk is. In de aankomende tijd zullen gesprekken vaker zo gaan verlopen. De makelaar begon het gesprek met het feit dat de huizenprijzen inderdaad weer onwijs gestegen waren, er nog steeds overboden wordt en er in onze buurt weinig huizen te koop staan, wat het voor ons gunstig maakt. Hij denkt het huis binnen 2 weken (en dat is lang) zeker wel verkocht te hebben. En wat de prijs betreft.....wij kunnen uitgaan van een prijsstijging ten opzichte van oktober van zo'n 30 duizend euro of meer. Mijn mond viel toch wel even open. Wat een geld... Waar gaat het naar toe met deze oververhitte markt? In Overijssel stijgen de prijzen natuurlijk ook dus het blijft een vestzak-broekzak verhaal. De makelaar heeft ons de keuze gesteld om het huis alvast in de verkoop te doen of om te wachten tot wij al een huis gekocht hebben. Daar zijn wij nog niet over uit. Als eerst maar eens proeven van de huizenmarkt in Overijssel.

Blog 3 mei 2021

In deze vakantie week heb ik drie huizen weten in te plannen voor een bezichtiging. Ik had geprobeerd om voor nog meer huizen een bezichtiging in te plannen, maar helaas was dat niet meer mogelijk. Er was zoveel animo voor deze huizen dat een bezichtiging niet meer ingepland kon worden. Ook was het opvallend dat er bij steeds meer huizen op Funda vermeld werd dat er een bezichtigingsstop ingelast was. Er is dan vaak wel een reservelijst aanwezig, maar ook daarbij was ik dan de zoveelste op de lijst. Dat bevestigde wat wij al wisten. De huizenmarkt is ellendig op het moment. Ik besloot om een aantal aankoopmakelaars te bellen. Gewoon om even te horen wat zij voor ons zouden kunnen betekenen. Meerdere makelaars gaven aan dat het eigenlijk geen nut had om gebruik te maken van hun diensten. De markt gaat zo snel dat ook zij daar niet op tijd voor kunnen zijn. In een ander gesprek met een aankoopmakelaar werd het voor ons echter wel duidelijk dat ook voordelen kan hebben om een aankoopmakelaar in te schakelen. De aankoopmakelaar vertelde mij namelijk dat zij een programma hebben waar zij ons voor kan inschrijven zodat wij alle huizen krijgen voordat ze op funda.nl komen te staan met het voordeel dat je de massa voor bent. Ook zei zij dat het de regel is dat klanten van een aankoopmakelaar altijd nog op de bezichtiginglijst gezet kunnen worden. Dit levert ons natuurlijk een groot voordeel op. Je moet een aardige duit in het zakkie doen om gebruik te maken van de diensten van een makelaar, maar als ons dat een mooi huis oplevert, zal je mij niet horen klagen. 

Blog 5 mei 2021

Deze week is het meivakantie. Wij vertoeven in Markelo en ik heb 3 bezichtigingen ingepland. Niet echt een leuk uitje voor de meiden. Ze zien er een beetje tegenop. Huizen kijken, verhuizen.....bah. Tocht begint Sterre steeds meer interesse te krijgen. Ze heeft door dat de verhuizing echt gaat gebeuren. In haar opinie kan ze dan maar beter meebeslissen over de huizen. Ze vraagt steeds vaker of ik het huis waar wij interesse in hebben wil doorsturen naar haar. Dat doe ik natuurlijk. 

De huizen die wij in de aankomende week gaan bezichtigen staan ingepland om een idee te krijgen van de markt. Het eerste huis is een heel mooi herenhuis in Delden. Ik had nog net een plekje voor één van de kijkdagen weten te bemachtigen. Het huis is aan de dure kant. Eigenlijk niet de prijsklasse waarin wij op zoek zijn, maar toch willen wij er een kijkje op wagen. Als wij aankomen rijden valt het huis gelijk op. Het is een fantastisch mooi huis. Eentje waarvan je in de Randstad zeker 6 ton of meer voor zou betalen. Daarbij staat het op een super plek en is Delden wel een woonplaats wat alles heeft wat wij zoeken. Er wordt gestart met een formeel praatje met de makelaar. Een aardige man die ons het hemd van het lijf vraagt. Ik beantwoord zijn vragen wel erg enthousiast en vraag mij later dan ook af of dit wel zo handig is. Laat ik onszelf nu niet teveel in de kaart kijken? 
Met een groeiende belangstelling vervolgen wij de rondleiding door het huis. Al snel zijn wij erover uit. Wat een gaaf huis! De makelaar laat ons weten dat wij een bod kunnen uitbrengen, twee dagen later voor 12.00 uur. De belangstelling is groot en het bod moet natuurlijk in één keer raak zijn. Waar is de goede oude tijd gebleven dat wij nog gewoon een bod konden doen en daarover konden onderhandelen? Terugkomend in het chaletje raak ik er niet over uit gesproken. Ik heb altijd de nare neiging niet te kunnen stoppen met praten wanneer ik enthousiast ben. De grote vraag blijft echter of wij het kunnen betalen. Ik bel de hypotheekadviseur en gelukkig kan hij ons gelijk de volgende dag inplannen. En ja hoor, wij kunnen het betalen. Gelijk na het gesprek moeten wij het bod uitbrengen want het is al bijna twaalf uur. Ik merk dat wij helemaal meegesleurd worden in de huizenwaanzin. Waar je vroeger nog een bod uitbracht onder de vraagprijs, moet je er nu al dik boven gaan zitten. Wat een gekkenwerk eigenlijk. Stijf van de zenuwen probeer ik nog wat te maken van onze dag. Gelukkig komt al snel het verlossende telefoontje. Het was een mooi bod, maar de de eigenaars werden toch wat enthousiaster van een ander bod. Het verbaasde mij eerlijk gezegd niet. We zaten met ons bod niet heel ver van de vraagprijs af dus de kans dat een ander een hoger bod zou neerleggen was aannemelijk. We hebben geprobeerd om dichtbij onszelf te blijven, maar in de hitte van de strijd is dat nog best lastig. Nu achteraf verbaas ik mij toch hoe snel je meegesleurd wordt in dit proces. Je voelt de hete adem van andere kijkers, moet snel beslissen en hebt geen idee wat een goed bod is. Ondanks dat ik wist dat het bod waarschijnlijk te laag zou zijn, was ik toch wel een beetje teleurgesteld. Het was maar goed dat de terrassen weer open waren, want een biertje tegen de kater was zeer welkom. 

Blog 7 mei

Niets vermoedend rijd ik met mijn kids richting Goor. Daar zit een leuk kapperszaakje waar wij één keer per jaar als gezin een bezoekje brengen. Inmiddels zijn wij daar bekenden voor de kapper. Ivo is aan het werk en zal deze keer zijn knipbeurt over moeten slaan. Tijdens de autorit word ik gebeld. Mijn dochter neemt het telefoontje aan en zet hem op speaker. Aan de andere kant van de lijn klinkt een makelaar met de vraag of ik onderweg ben. Onderweg? Ik blijk een bezichtiging ingepland te hebben, maar heb de verkeerde datum in mijn agenda aangeklikt. En in mijn hoofd is het dus ook ergens fout gegaan met die datum, want ik dacht toch echt dat ik die de volgende dag zou hebben. De makelaar stelt mij gerust. Een uur later is er een plekje vrij gekomen wat een wonder is. Snel rijd ik door naar de kapper. Bij binnenkomst geeft de kapster aan dat het knipbeurtje hooguit 20 minuten in beslag zal nemen. Dat gaan we redden! Met gierende banden komen wij aan in Borne. Het blijkt een huis in een leuke en levendige woonwijk te zijn, soortgelijk als onze huidige woning. In een razend tempo worden wij door het huis geloodst, want we zijn erg laat en de volgende mensen staan straks weer voor de deur. We racen de trap op en af en ik vraag mij of ik mij hierna nog zal kunnen herinneren hoeveel verdiepingen het huis heeft. De meiden zijn enthousiast, maar het enige waar ik aan kan denken is dat ik mijn vent aan mijn zijde mis. We hebben dit scenario op voorhand besproken dat de kans aannemelijk zou zijn dat we niet beiden bij een bezichtiging aanwezig zouden kunnen zijn. Nu vertrouwen wij volledig op elkaar, maar ook werkelijk de knoop doorhakken zonder dat je wederhelft het huis gezien heeft is toch best lastig. Kans voor een tweede bezichtiging is er niet dus wij moeten een keuze maken op mijn opgedane kennis en indruk. Een huis is geen warm broodje, dat blijkt wel weer. Ook bij dit huis zal er een bod uitgebracht moeten worden op een bepaalde tijd en datum. Met een dubbel gevoel stappen wij weer in de auto op de terugweg naar het chaletje. Tot overmaat van ramp blijft het raampje van mijn mini coopertje openstaan en is er geen beweging in te krijgen. En natuurlijk begint het te regenen. Is dat een teken? Wanneer Ivo die avond terug is vertel ik hem over ons avontuur. Hij bekijkt het huis nogmaals op funda en zegt dan nog eens heel lief dat hij op mij vertrouwt en dat als ik denk dat dit het huis is, wij een bod moeten uitbrengen. Twee dagen lang en twee terras bezoekjes (in de buurt van de camping zit een erg leuke speeltuin met terras, waar wij dus graag gebruik van maken) later, ben ik erover uit. Het is een erg mooi huis, waar niets aan gedaan moet worden en in een perfecte buurt, maar gevoelsmatig neig ik naar een nee. Het is niet ons huis. Dat betekent dat onze zoektocht nog niet ten einde is en we weer door moeten. Soms vergeet ik even dat wij deze week ingepland hadden om een indruk op te doen van de markt. Het is te laat......we zijn er inmiddels onderdeel van.

Blog 8 mei

Het laatste huis op ons lijstje van deze bezichtigingsweek gaan wij bekijken in Haarle. Ik heb nog nooit van dit dorpje gehoord, maar ik wil het graag een kans gunnen. Volgens wikipedia.nl wordt het dorp goed bezocht door toeristen. Je kunt er namelijk heerlijk wandelen en fietsen. Ik lees dus: Vrijheid!

Het huis staat inmiddels al vier maanden te koop. Al vier maanden! Zodra een huis langer dan 1 week op funda staat en nog niet verkocht is, moet je je gaan afvragen wat er mis mee is. Het huis staat aan een doorgaande weg. De weg oogt zo midden op de dag niet erg druk. Het huis is vrijstaand met een lap grond eromheen. Op het moment dat de makelaar de deur voor ons opent, komt de geur van oude mensies ons al tegemoet. Grappig hoe de geur van de bewoners in het huis achterblijft, ondanks dat de meubels (en de bewoners) niet meer aanwezig zijn. Ik durf te wedden dat wanneer ons huis te koop staat en de bezichtigingen gestart zijn, het bij ons ruikt naar hond. Dat heb je met een grote hond. Nu heeft onze makelaar al laten weten dat zij een speciale geurenlijn hebben ontwikkelt tegen gekke huisgeurtjes. Ik zeg super handig!! Weg met die natte hondengeur.

Goed, het huis. Toen ik het huis op funda.nl tegenkwam dacht ik dat dit het huis het zou moeten worden (inmiddels denk ik dat bij ieder huis dat ik tegenkom). Tijdens de bezichtiging kom ik echter toch tot een ander inzicht. Het huis an sich is leuk, met een wat gekke indeling beneden. Maar alles en echt werkelijk alles moet eraan gedaan worden. Nu staat het huis te koop voor 3,5 ton. Op zich best prima, maar reken er dan nog maar een ton bovenop als het al niet meer is voor alles wat er moet gebeuren. Mijn standaard vraag aan de makelaar is inmiddels of er veel animo is voor het huis. De makelaar antwoorde wat ontwijkend. Er zijn wat mensen geweest, maar nog niemand die echt stappen genomen heeft. Geen rijen aan de voordeur dus. Wat ik wel snap…. Toch besluipt mij het gevoel dat dit type huis, waarbij je dus twee rechter handen nodig hebt en je mauwen zal moeten opstropen wellicht nog de enige kansjes zijn voor mensen zoals wij. Modaal, zeg maar. Toch besluiten wij op de terugweg dat dit huis het niet gaat worden. Terrasje, here we come!

10 mei 2021

Onze bezichtigingsweek zit erop. Ik denk dat wij weer een stukje wijzer geworden zijn. Vanaf nu is de kans groot dat ik geen huizen meer zal bezichtigen en Ivo dit alleen moet gaan doen. De afstand is nu te groot en de markt te snel om mij deel te laten zijn van de bezichtigingen. Voor elke bezichtiging mag je al blij zijn als je ingepland kan worden. Ik vertrouw Ivo volledig. Inmiddels is dit al het derde huis dat wij gezamenlijk gaan aankopen, dus we kunnen zeggen dat we elkaars smaak kennen. Ivo is volledig aan zet. Hij zit immers ook dichterbij het vuur omdat hij al in Markelo vertoefd. Ik kan vanuit huis alleen aan de knoppen draaien. Dit houdt in dat ik ervoor zorg dat alle bezichtigingen ingepland worden, de verkoop van het ons huis geregeld gaat worden en het huis aan kant ga maken voor de aanstaande bezichtigingen. Zo zijn de rollen weer eerlijk verdeeld :). 

Dat wij een stukje wijzer zijn geworden blijkt ook uit het feit dat we een aankoopmakelaar gaan inschakelen. Na een online gesprek merk ik dat ik vertrouwen heb in deze aankoopmakelaar. Natuurlijk moet nu nog blijken of mijn vertrouwen gegrond is. Ze mag zich in elk geval gaan bewijzen. In het pakket zit inbegrepen dat wij lid worden van een website waar alle aangemelde huizen vanuit de makelaars in omstreken als eerst zichtbaar in zijn voordat het huis op funda komt. Het enige wat ik moet doen is invoeren aan welke eisen het huis moet voldoen en het programma maakt een match. Bij elke match ontvang ik op mijn mail een melding. Ik houd onze eisen zo breed mogelijk en het zoekgebied zo groot mogelijk, dus vele mailtjes met matches stromen mijn mailbox binnen. Ik merk al snel dat dit mij veel tijd oplevert. Zelfs nu ik dit aan het typen ben, verschijnen meldingen in mijn beeldscherm. Het turen op funda op elk mogelijk moment van de dag neemt veel tijd in beslag, dus dit is een verademing. Met één druk op de knop meld ik dat ik het huis wil bezichtigen en niet lang daarna neemt de assistent van de aankoopmakelaar contact met mij op dat de afspraak ingepland is. Dankzij dit programma is er altijd nog wel een plekje. Dat geeft hoop. En weer een hoop afspraken.....voor Ivo, want ik draai enkel thuis aan de knoppen.

Blog 18 mei

Nu wij dus ingeschreven staan in Copaan de huizenmatchmachine, is het niet meer nodig om de godganse dag op funda te turen. Al snel verschijnen er weer leuke huizen die als match worden gezien in mijn mail. Het ene leuke huis woont in Delden en het andere leuke huis woont in Hengevelde. Snel geef ik via het programma door op welke dagen Ivo kan bezichtigen zodat de aankoopmakelaar dit in kan plannen. Voor beide huizen en eigenlijk voor inmiddels bijna alle huizen, worden er in de week nadat het huis verschenen is op funda dagen voor de bezichtigingen ingepland. We zijn er op tijd bij en Ivo kan in dezelfde week beide huizen bezichtigen. Het huis in Delden op de dinsdag en op de donderdag bij het huis In Hengevelde. Gelijk zitten wij met het volgende obstakel. Het huis in Hengevelde is in de verkoop genomen door het makelaarskantoor waar onze aankoopmakelaar aan verbonden is. Zij kan is dus niet adviseren. Dat huis valt echter zo in de smaak, dat ik flink baal van het feit dat ik onze aankoopmakelaar niet mee kan nemen. Omdat wij niet mis willen grijpen schakelen wij de hulp in van een ander makelaarskantoor. Het is gelukkig mogelijk dat de aankoopmakelaar last minute mee gaat naar de bezichtiging. Maar als eerst is het huis in Delden aan de beurt. Dit huis is een twee-onder-één kapper. Erg leuk huis, maar in verouderde staat. Na de bezichtiging belt Ivo mij op. Hij is erg enthousiast. Erg leuk huis, in een leuke buurt, met een vrij uitzicht voor en achter. Het enige minpunt is dat wij uiteraard de mouwen zullen moeten opstropen om te gaan strippen en verbouwen. Ook bij dit huis is er al veel animo en zullen we snel moeten beslissen. Ik vind het lastig, want ik weet dat aankomende donderdag het huis in Hengevelde nog bezichtigd gaat worden en ondanks Ivo’s enthousiasme voel ik aan alles dat het huis in Hengevelde veel interessanter voor ons zal zijn. Ik besluit om onze aankoopmakelaar te bellen en haar advies in te winnen. Gezien ze niet mee geweest is naar de bezichtiging scrolt ze tijdens het gesprek snel door de foto’s. Ze trekt haar conclusie en laat mij weten dat het een zeer leuk huis is, maar dat ik mij er wel van bewust moet zijn dat overbieden noodzakelijk zal zijn en dat de verbouwing mogelijk een tijd op zich zal laten wachten gezien alle werklieden in haar woorden ‘stuiter druk zijn’. Ze heeft zelfs klanten die na een half jaar nog steeds niet hun aangekochte huis kunnen betrekken omdat de klussen niet op elkaar aansluiten waardoor het werk vaak erg lang stil blijft liggen. Niet echt een aantrekkelijk idee. En dan wijst zij mij ook nog eens op het feit dat materialen ook erg duur zijn geworden en je met een ton waarschijnlijk nog niet alles aan kant zal hebben.
Dit verhaal schrikt mij toch wel een beetje af, maar toch vraag ik haar met oog op de bezichtiging op in Hengevelde of het mogelijk is om op twee huizen tegelijk een bod te doen. Dat raad zij mij sterk af. Ze snapt dat de markt daar mensen toe aanzet, maar als de verkoopmakelaar daar lucht van krijgt, dan kan je kans wel eens verkeken zijn. Het huis in Delden laten wij na dit verhaal schieten en vestigen al onze hoop op het huis in Hengevelde.

Blog 25 mei

In mijn vorige blog van 18 mei hebben jullie kunnen lezen dat er twee bezichtigingen voor die week ingepland stonden. Na het huis in Delden gezien te hebben (wat een kluswoning was) hadden wij besloten deze te laten schieten voor het andere huis. Dit huis, gelegen in Hengevelde, moest nog bezichtigd worden, maar omdat het zo snel gaat met de markt moet je al voordat je bezichtigd hebt kiezen aan de hand van de foto’s welk huis in je straatje past. Bieden op twee huizen gebeurt, maar op aanraden van de makelaar wilden wij niet dat pad inslaan en besloten wij dus dat het huis in Delden niet ons huis zou worden. Op naar Hengevelde….

Omdat het huis in Hengevelde in de verkoop staat bij het kantoor waar onze aankoopmakelaar aan verbonden is, konden wij geen gebruik van haar diensten. Dus last minute moesten wij opzoek naar een andere aankoopmakelaar. Gelukkig snel gevonden en deze vrolijke vriend wist ook nog een gaatje te vinden om mee te gaan naar de bezichtiging. En ik kan uiteraard niet mee, waar ik deze keer stiekem toch wel een beetje van baal, want dit huis ziet er zo fantastisch uit de op foto’s dat ik het graag met eigen ogen wil zien. Het is een twee onder één kapper. Een bungalow uit de jaren 70 met een grote tuin, garage en oprit. Van binnen hoeft er vrijwel niets aan te gebeuren.

Op de dag van de bezichtiging voel ik constant de zenuwen door mijn lichaam heen razen. Ik wacht dan ook met smart op Ivo’s telefoontje zodat ik van hem kan horen hoe hij het huis ervaren heeft.
Het belt en ik merk dat hij enthousiast is. ‘Een erg leuk huis’ is zijn conclusie. Wel heeft hij van de verkopend makelaar begrepen dat er minstens 20 bezichtigingen ingepland staan. En voordat het huis de verkoop in ging, had de bewoner al meerdere malen geïnteresseerde kopers aan de deur gehad. Geen goed teken. Mijn gevoel zegt dat hier flink overboden moet gaan worden. De aankoopmakelaar verteld mij de volgende dag dat er uiteraard overboden zal moeten worden, maar met ‘hooguit’ 40 duizend euro. Poeh, wat een geld, maar naar ons idee niet genoeg om een deal te hebben….. Ik bel voor een goede overweging onze hypotheekadviseur. Hij maakt opnieuw een berekening, want elk huis heeft weer wegens de overwaarde van onze huidige woning en de taxatiewaarde een andere tactiek nodig. We hebben na het gesprek snel weer helder tot hoever we kunnen gaan. Nu is het de vraag waar onze grens ligt. Ik merk dat onze grens steeds meer begint te vervagen. We komen tot een bod. Een goed bod. Een bod waarvan de makelaar echt wel denkt dat wij het huis naar ons toe gaan trekken. We kunnen voldoen aan alle voorwaarden (denk aan datum van overdracht, lijst van zaken etc) en doen het bod zonder voorbehoud van financiering. Alle biedingen moeten vóór 12 uur binnen zijn. En dan begint het lange wachten.

En over dat lange wachten is niets gelogen. De volgende dag na het indienen van het bod waren wij nog steeds aan het wachten. Ik geloof dat ik nog nooit zo zenuwachtig geweest ben. Om 14.00 uur app ik de aankoopmakelaar maar eens of hij al wat gehoord heeft. Hij geeft aan nog niets vernomen te hebben en gaat contact opnemen met de verkopend makelaar. Een uur later word ik eindelijk gebeld. We zijn het niet geworden. Om ons even een beeld te geven van de situatie verteld hij dat er meerdere partijen waren die een soortgelijk bod als ons neergelegd hadden, maar één partij stak er met hoofd en schouders bovenuit. Deze partij bleek er met een ton (of wellicht zelfs meer) als winnende partij uit de strijd te komen. De moed zakt mij in de schoenen. Een ton? Echt waar? Gaat het nu deze kant op? Hevig teleurgesteld, want ik zag mijzelf al onder de overkapping zitten met mijn voetjes omhoog, laat ik het nieuws tot mij doordringen. Die avond bel ik onze aankoopmakelaar. Ze laat weten dat 24% boven de vraagprijs helaas geen uitzondering meer is. Dit geldt voornamelijk voor het middensegment en de huizen door helemaal af zijn. Het doet mij beseffen dat de vraagprijs op funda.nl enkel nog maar een vanaf prijs is. De marktwaarde is niet reëel meer. Er wordt nu gegeven wat men het waard vind en dit heeft niets met de werkelijke waarde te maken. Volgens de makelaar zijn mensen nu vanuit een soort van angst aan het overbieden. Bang dat ze de boot missen in deze krappe huizenmarkt. Ik snap dat gevoel inmiddels. De meesten van de bieders zullen de boot missen, gezien er in verhouding ontzettend weinig huizen te koop staan. Zal ons huisje er ergens tussen zitten?

blog 7 juni

De week die volgt op het misgrijpen van het huis ‘die het echt wel moest worden’ ben ik toch wel in een slechte stemming. Ik had mij er wel op ingesteld dat we minstens een paar keer wel mis zouden grijpen. Dat het me deze keer toch wat meer doet zegt wel genoeg. Evi is voornamelijk blij. Gelukkig nog niet verhuizen! Sterre heeft gemengde gevoelens. Ze had inmiddels haar moodboard voor haar eventuele nieuwe kamer al gemaakt en zag dit huis best zitten, want als we dan toch gaan verhuizen dan maar naar zo'n huis. Het nadeel van je kinderen meenemen in de huizenjacht is dat ook zij de ups en downs beleven en elke keer tussen hoop en vrees inzitten. Wij, als ouders, besluiten dan ook maar om de huizenjacht even niet te delen met hen of met anderen.

De adrenaline van de afgelopen weken heeft zich omgezet in vermoeidheid. Het idee dat we weer verder moeten zoeken, dat de kans klein is dat we voor de start van het nieuwe schooljaar in Overijssel zitten en dat we als gezin langer doordeweeks zonder elkaar moeten, begint mij langzaamaan op te breken. Ik begin af en toe al tegen Ivo te roepen dat ik stop met die stomme zoektocht. Loze woorden natuurlijk, want we zijn hier nou eenmaal aan begonnen met een goede reden. De vermoeidheid zorgt er echter voor dat ik die hele goede reden vaak even niet meer kan achterhalen. Gelukkig kan Ivo lullen als Brugman en weet hij de handdoek die ik in de ring wil gooien weer terug de kast in te praten. We moeten weer onze schouders eronder gaan zetten, want zonder actie weten we zeker dat een huis vinden een lang verhaal gaat worden.

Via mijn mail ontvang ik deze week onverwachts een melding van een huizenmatch. De melding komt alleen niet vanuit Copaan maar vanaf een makelaar. Er komt in Markelo een huis in de verkoop en wat voor één.... Werkelijk een plaatje om te zien! Ik bel mijn aankoopmakelaar om een bezichtiging in te plannen. De makelaar is wat verontwaardigd omdat het makelaarskantoor waar dit huis in de verkoop gaat het niet speelt via de spelregels zoals afgesproken tussen de makelaarskantoren in Overijssel. Ze hebben het huis namelijk niet via Copaan aangeboden, wat niet zo netjes blijkt te zijn. Er is nog een plekje vrij voor Ivo om het huis te bezichtigen. Ivo is deze week alleen niet in Markelo en vertoeft deze week gewoon in Krommenie, want mijn vader wil graag een klein weekje gebruik maken van zijn eigen chaletje, waar wij uiteraard de ruimte voor maken. We vragen ons af of wij wellicht mijn vader kunnen vragen om voor ons de bezichtiging te doen. Gek eigenlijk. Voorheen had ik mij niet kunnen indenken dat ik bereid zou zijn om de keuze van een huis te zullen baseren op de mening van een ander. We vertrouwen mijn vader volledig, maar besluiten toch om dit niet te doen. Dit huis laten wij aan ons voorbij gaan. 

In Copaan komen weer nieuwe meldingen voorbij. Op zich best leuke huizen, maar ze worden nu allemaal vergeleken met HET huis. Niet verstandig, maar het gebeurt toch. Ik zie een leuk huis voorbij schuiven in Nijverdal en Ivo in Haarle. Ik plan voor beiden een bezichtiging in en Ivo kan de huizen op één middag bekijken. Vanuit Krommenie rijdt hij als eerst naar Haarle en daarna naar Nijverdal waarna hij vervolgens weer richting Amersfoort moet voor zijn werk en een nachtdienst moet draaien. In Haarle merkt hij tijdens de bezichtiging echter al dat het huis niet voor ons is en geeft dit gelijk aan bij de makelaar. De makelaar vraagt hoelang wij al bezig zijn met de zoektocht. Dat 2,5 maand Ivo’s antwoord is (al voelt het vele malen langer) maakt dat zij zegt dat dat nog maar een korte periode is vergeleken met de gemiddelde zoektocht. Oei! Dat belooft wat.
Ik heb al mijn hoop nu gezet op het huis in Nijverdal. Helaas belt Ivo ook na dit huis dat het ‘m niet gaat worden. De slaapkamers blijken door de schuine wand (die heel tactisch niet op de foto’s te zien is) toch wel erg klein te zijn en ook de zolder valt erg tegen. Jammer…..

Deze twee huizen waren verspilde moeite en uit een soort van onmacht door ons in de planning gezet. Het bang zijn om mis te grijpen begint ook bij ons door te sijpelen. Aan het einde van deze week en volgende week staan er nog drie woningen op de planning. Ik bekijk deze woningen nogmaals goed om te zien of ze wel aan onze eisen voldoen. Dat doen ze. Fingers crossed!

Blog 11 juni 2021

Vandaag heeft Ivo een bezichtiging bij wederom een erg mooi huis in Hengevelde. Vlak nadat we te horen hadden gekregen dat het eerdere huis in Hengevelde voor onze neus was weggekaapt (want tsjaa, zo voelt het toch wel een beetje) kwam dit huis op de markt. In eerste instantie zou ik heengaan, want Ivo zou middagdienst hebben en dit huis wilden wij niet laten schieten dus zou ik alles op alles zetten om te kunnen bezichtigingen. Ik werd echter alweer snel gebeld door het makelaarskantoor dat de bezichtigingen een week later zouden gaan plaatsvinden. Ik kon daardoor de bezichtiging weer van mijn lijstje schrappen en was Ivo weer aan zet. Wederom kan onze aankoopmakelaar niet mee omdat ook dit huis verkocht wordt door het makelaar kantoor waar zij werkt.

Ik ga die middag gezellig met Evi op kraamvisite bij mijn collega in Amsterdam-Noord. Ondertussen ben ik op mijn klok aan te kijken. Om 16.00 uur moet Ivo bij het huis zijn. Ivo komt uit zijn nachtdienst en uit ervaring weet ik dat hij dan niet de snelste is. Dat blijkt ook wel als ik om 16.10 uur gebeld wordt door de makelaar. Of wij onderweg zijn. Ik vloek even binnensmonds en bluf door te zeggen dat Ivo in de landing zit. Nadat ik opgehangen heb probeer ik Ivo te bellen, maar hij neemt niet op. Zou hij zich dan toch verslapen hebben? Nadat ik bij mijn collega vertrek en in de auto zit gaat de telefoon. Het is Ivo met het nieuws dat het een fantastisch huis is. Mijn hart maakt een sprongetje. Hij heeft het huis toch kunnen bezichtigen. Hij heeft omdat hij te laat was het huis in en rap tempo moeten bekijken, maar heeft het naar eigen zeggen goed onder de loep kunnen nemen en deelt hij met veel enthousiasme zijn bevindingen. Huis is helemaal af, op een top plek, ruim genoeg en met kantoor. Vanaf Hengevelde rijdt Ivo door naar huis en later op de avond hebben wij het er uitgebreid over. We besluiten om voor dit huis te gaan. Wel met een gestrekt been, want dat zal nodig zijn want ook voor dit huis was er veel animo.

De maandag na de bezichtiging vóór 12.00 uur moet er een bod uitgebracht worden. Ivo is inmiddels weer op weg naar Neede waar hij soortgelijk huis als in Hengevelde gaat bezichtigen. Ik ben thuis en denk nog even na over ons bod. We weten wat we willen en vinden dit bod het huis waard, maar het blijft een hoop geld wat wij er nooit meer uit gaan halen, tenzij de markt nog jaren op deze verhitte voet door zal gaan. Maar dat geloof ik niet. De bubbel zal barsten. Maar voor nu hebben wij te dealen met een markt waar niet tegenop te strijden valt, maar waarbij wij toch een goede poging gaan doen. Ik breng het bod uit, ver boven de vraagprijs. Nu maar afwachten….

Om 12.30 uur gaat mijn telefoon. Het is de makelaar van de verkopende partij. Ze heeft een vraagje voor me…. Of wij het gaan redden om de hypotheek binnen 4 a 5 weken rond te breien. Normaal is 6 tot 8 weken, maar de verkopende partij wil graag alles afgehandeld hebben voordat ze op vakantie gaan. We durfden het niet aan om het zonder voorbehoud van financiën het bod uit te brengen en er zijn vast andere partijen die dat wel gedaan hebben. Kennelijk hebben we ‘an offer they can’t refuse’ neergelegd en zien zij ons als een serieuze partij. Ik voel echter in de vraag van de makelaar wel de druk om een goed antwoord te geven, want mochten wij het niet in tijd rond kunnen breien dan staat de volgende partij met een goed bod al te wachten. Ik antwoord dan ook een beetje in paniek dat het binnen 4 weken wel moet lukken. De makelaar zegt dan dat ze mag feliciteren en vraagt of ik blij ben. Natuurlijk ben ik blij! Blij en vooral in shock! 

De shock neemt zelfs wel een beetje de overhand, want het besef dat ik heb gezegd dat het binnen 4 weken wel zou moeten lukken terwijl ik dit niet overlegd heb met onze hypotheekadviseur. We hebben alles nog even op voorhand met hem besproken, maar zijn dit onderdeel even vergeten! Niet handig.

Eerst bel ik Ivo. ‘We hebben het huis’ schreeuw ik door de telefoon. Ivo schreeuwt terug waardoor ik snel ophang. Dat was iets te luid. Snel bel ik daarna de hypotheekadviseur. ‘Gaat 4 weken lukken?’ vraag ik met mijn hart in mijn keel. De man is de rust zelve en lijkt niet te schrikken van die vier weken. ‘Ach, dat moet wel lukken’ antwoord hij vol vertrouwen.

Ik ga in de tuin zitten en kijk over het prachtige water achter ons huis en besef me dat onze huiszoekjourney er wel eens op zou kunnen zitten, maar dat het echte avontuur straks pas gaat beginnen. Het nieuwe leven waarvoor wij deze stap begonnen zijn….