Hoe later nu werd.

13 maart 2020

Al langer speelden wij met het idee om het anders te gaan doen. Dat wij het anders wilden gaan doen voelde op dat moment nog als een vaag plan voor later. Later als wij groot zijn. Later als de kinderen groot zijn. Later wanneer wij genoeg geld hebben. Maar dat later komt voor veel mensen nooit. Innerlijke noodzaak heeft doen beseffen dat wij niet moeten wachten op later. Innerlijke noodzaak heeft er voor gezorgd dat het plan om het anders te gaan doen een concreet plan was geworden.

Het later veranderde opeens in een nu toen wij een weekendje weg waren. Mijn moeder was een week eerder overleden. Nog jong en vol levensvreugde maar toch aan ons ontglipt. Ik kon het niet helpen te denken dat ook onze tijd op deze aarde langzaam door onze vingers aan het glippen was. Ik besefte me dat ik naast een goede moeder willen zijn, geen ander doel in het leven had.
Geen doel voor mijzelf. Geen passie waar mijn hart sneller van ging kloppen. Waar was ik verloren waar ik vroeger blij van werd?

Op die ochtend werd ik wakker. Een realistisch beeld van een vrijstaand huis met weiland en vrij uitzicht daar omheen schoot door mijn hoofd. Ik zag mijzelf voor het huis zitten. Met een lach op mijn gezicht, genietend van de stilte. Het gaf mij een gevoel van rust en ontspanning. Niet het huis was het doel maar wel de rust die het droombeeld uitstraalde. De vrijheid hebben om mijn eigen keuzes te maken en mij niet door de dag heen te haasten. Als eerst deed ik het af als een droombeeld. Niet voor ons weggelegd. Maar het lukte mij niet om mij van het beeld los te weken. Al snel rees de vraag: ‘Waarom zou dat voor ons niet te realiseren zijn’? Ik legde het idee voor aan Ivo. Alsof de duvel er mee speelde leek het idee Ivo aan te spreken en niet lang daarna zei hij dat het tijd werd om dit verder te onderzoeken. Twee weken hebben wij elkaar de tijd gegeven om te bedenken wat deze stap in zou houden. Nieuw werk, nieuwe omgeving, weg van familie en vrienden, kinderen weghalen van het bekende. Veel onzekerheid. Maar ondanks dat waren wij er snel over uit. Dit moet het plan zijn!
 
Gek eigenlijk dat er wat moet gebeuren in je leven. De nood hoog moet zijn voordat je echt gaat nadenken over je leven en over wat je wilt. Ik wil je meegeven dat je niet moet wachten tot later. Niet moet wachten tot de nood te hoog wordt voordat je gaat nadenken over welke weg je in het leven wilt bewandelen. Ook jouw tijd glipt door de vingers. Doe waar je blij van wordt en haal het mooiste uit de tijd die je gegeven is. Wacht niet tot later………